-5-

UMUT ve UMUTSUZLUK

 “Umut eylemdir, umutsuzluk eylemsizlik. Siz öyle görmeseniz de!..” 

İnsan umuduyla yaşar, umutsuz olduğunda yaşam alanı daralmış bir yerde umutsuzluk denilen karanlığın görünmez zincirleriyle kendi kendini içsel zindanına hapsetmiştir, ışıktan uzak, özgürlükten uzak, yalnız, çaresiz ve acı içinde. Ruhu ıstırap içindedir, bedeni yorgun, hatta hasta, düşünceleri sadece kendini umutsuzluğa düşürmüş konular üzerinde odaklanmış, başka açılardan parlayan ışıkları görmekten yoksun, taşlaşmıştır adeta ve umutsuzluğuna rağmen yinede umut yer bulmadadır içinde fark etmediği bir yerde varlıksal ışığının etkisiyle. Bekler, belki bir gün bir şekilde beklediklerinin istediği gibi olmasını şuursuzca. Oysa ki umut eyleme geçmenin ilk adımıdır. İnsan bir şeyin olmasını gerçekten umut ediyorsa onu gerçekleştirmek için gereken her şeyi yapabilmelidir. Beklemek; sadece isteyerek ya da çok küçük çalışmalarda bulunarak, zaman zaman da dua ederek beklemek, genelde gerçekleştirilen sıradan bir davranıştır. Bu yapması gereken tüm çalışmaları bir yerde Yaradan’nına devretmek, emeksiz elde etmektir istediğini. O’ her şeye kadir ya, isteklerini gerçekleştirse ne olur yani, bir şey mi eksilir hazinesinden; neden mahrum bırakmadadır ki insanı!. Oysa ki insan düşündükleriyle-düşünemedikleriyle, yaptıklarıyla-yapamadıklarıyla, inandıkları-inanamadıklarıyla gelişir doğru veya yanlış. Doğru eylemler en kısa yoldur umutların gerçekleşmesi için ama insan çoğunlukla yanlış düşüncelerin ve eylemlerin acı ve başarısızlık içinde dönen çarkıyla deneyimler kazanır ve tabii ki bu kendi şuursuzcasına yaptığı egosal seçimlerinden kaynaklanır, ne Tanrı’nın gazabı, ne kaderi, ne şanssızlığı ne de bilinçsizce ilgili gördüğü kişiler hakkındaki hükmü yüzündendir.

 “İnsan umut ettikçe yaşar” diye çok yaygın bir söz vardır. Bu bir yerde insanın gerçek insan değerleri olan bilgilenmek-çalışmak- hizmet etmek yönündeki gerekliliğinin de başka bir şekilde ifadesidir. İnsan neyi umut ediyorsa onun için çaba sarf etmelidir ve şuurlu insan o çabanın eğer sonuç vermiyorsa yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini fark eden ve yeni yollar arayan ya da vazgeçmesi gerektiğini içsel olarak anlayan insandır ama önce bilgi ve çalışma etaplarını yerince gerçekleştirdikten sonra.

Umut özgürlüktür, zihinsel olarak, ruhsal olarak, eylemsel olarak. Umutsuzluk; zihinsel esaret, ışıktan yoksunluk, güçsüzlük. Böyleleri çoktur dünya da, oysa ki en küçük bir doğru bilgi ve doğru eyleme dönen çalışma insanı canlandırır, ışıklandırır ve umut denen dürtü içinde büyür. Bilgi “umut ışığın yansımasıdır” der. Yani varlıksal aydınlığının, aydınlıkta bilinenlerin yansıması, içsel gücü fark ediş.

İnsan insana hizmette, dünya insanlığı bütün halinde evrensel insanlık planının gelişimi için hizmettedir. İnsan planında insanlığa hayır yönünde hizmete yönelik çalışmanın büyüğü küçüğü yoktur. Çalışma başlı başına farklı bir üst enerjiyi yaşama geçirme deneyimidir ve değerlidir bu yüzden. Öyleyse gerçek umut sadece doğru ve hayra yönelik iş yapanların yaşayacakları ve karşılığını mutlaka alacakları bir haldir. Umutsuzluk ise büyük ölçüde yanlış bilginin, yanlış eylemin kişide gerçekleşen tezahürüdür daha önce de ifade ettiğimiz gibi. İnsanlar yanlış bildiklerini, yanlış yaşadıklarını asla kabul etmezler ve böylece bir umutsuzluk noktasından yayılan enerjinin katlarca büyüyeceğini de bilemezler karanlıkta öylesine yol bulmaya çalışırken. Onlar her şeyi bir dış nedene bağladıklarından içlerinde büyütecekleri ışık da öylesine hissedilmez olmuştur ki, karanlıktır yürekleri ve karanlık güçleri çekerler kendilerine bilinçsizce daha fazla kararma pahasına.

İçsel ışığını her zaman fark edebileceği seviyede tutmayı başarabilmelidir insan. Bu kendini tanımak, bilmektir de aynı zamanda. Işık ışığı çeker yasası gereği ve sonuç umutların gerçekleşmesidir. Özgürlüktür. Egonun dünya fonksiyonundaki görevini tamamlamasıdır. Ve bir üst boyut yaşamına hazır olmaktır; çünkü dünya ona hazırlanmadadır tüm barındırdıklarıyla.

Aysel Ongun 26 Mayıs 2009