- 1 -

Küçük çocuklar hatta bebekler masal dinlemeye bayılır, çünkü onlar bizce masal diye bilinen ve sembol diliyle anlatılan gerçeklerin bilgisini hâlâ hatırlayan, hatırladıkları için de onlara hiç de yabancı olmayanlardır. Yani bizim masal diye önemsemediklerimiz insanlığın geçmişinden parçalardır bir yerlerde farklı zamanda farklı mekânda yaşanmış olan.

Bazı insanlar geçmişi bilinçli, bazılarıysa hayali bir durummuş gibi anımsar, anımsarken de geçmişinden farklı bir şuurda, farklı bir deneyimde olduğu için onu masal olarak tanımlar. Eskinin bilinçli masalcıları bu nedenle önemliydiler geçmişin gerçeklerini geleceğe sembol diliyle taşıdıkları için. Anneler de bunu büyük ölçüde başaranlardır. Anlatırlar, bebeklerine her gece bir zamanlar bir yerlerde yaşananları yine sembol dilini kullanarak masal diye. Bebekler, küçük çocuklar gülerler buna içten içe, hem öylesine gülerler ki gülmekten küçücük narin bedenleri yorgun düşer ve uyuyakalırlar.

Bebekler, küçük çocuklar konuşamazlar, bu onların beyinsel bir gelişememezlikleri değil, bildiklerini söyleyememeleri için hayır yolunda kullanılan engelleridir. Onlar bilinçli varlıklar olarak gelirler Dünyaya ama bir zaman sonra bilinçsiz varlıklar haline dönüşürler, agularla, pışpışlarla, yalan yanlış sözde eğitimle.

Bazı büyükler masalı uyutmaya hazırlık yönünden çok önemser, gerçeğini bilmeden, büyük insanları da uyutabileceklerini düşündükleri için. Onun içinde etraflarına her zaman egolarının ve akıllarının ürettiği masallıktan çıkmış, beyin yıkamaya yönelmiş sözde masalları anlatır dururlar. Bilinçliliğini daha aile içinde yitirmeye başlamış olan çocuklar ve uyumaya müsait olan büyükler böyle şartlandırılır, gerçek masallarıyla değil, sinsice, gerçeği yok eden çıkar masallarıyla.

Büyükler uzun yıllardır öylesine şartlandırılmışlardır ki, uyuduklarının farkında olmadan, yaşamın öyle olması gerektiğine inanarak sahte masalcıların masallarını da o güçle anlatırlar fırsat buldukları her yerde ve yeni uykucular yaratırlar dostluk giysisi altında. Uzun zamandır Dünya’da sistem böyle işlemede, zamanın getirdiği ışık ve ışıksızlık mücadelesi olarak.

Işık masal anlatmıyor artık, gerçek masalı olsa da. Işık bilir ki uyanan insanın bu zamanda masala ihtiyacı yoktur. Hele ki masal bu kadar içeriğini boşaltmış, sadece kontrolu kolaylaştıran bir aracı olarak kullanıldıktan sonra. Bilinç ve farkındalık masalın yerini almıştır. Bebekler bile uyumuyor artık masallarla, gerçek masal olmadıklarını bildikleri için.

İnsanlar daha ne kadar böylesine masallar anlatacak birbirine bu günden kestirmek zor. Ama bir gerçek apaçık ortada ki, içeriğini kaybeden her şey gibi, sahte, çıkarcı masalcılar da bir gün devirlerini tamamlayacak ve yok olacaklar. Sevgiyle bilinçlenmeye giden yolun her gün biraz daha aydınlık kazanması bunun habercisidir.

Masallar güzeldi bir zamanlar. Çocuklar bayılırdı masal dinlemeye, çünkü bilirlerdi ki her masalda bir gerçeklik vardır. Onun için biz hala gerçek masal dinlemeye bayılan büyüyememiş çocuklar için gerçeğin masallarını anlatmaya devam edeceğiz. “Bir varmış, bir yokmuş” demeden, ta ki masala ihtiyaçları kalmayıncaya kadar.

Aysel Ongun 2009